Drugi: Nigdy więcej tego nie rób!

Budzi cię naglę wpadający do pomieszczenia strumień światła.Klniesz pod nosem na osobę, która odważyła się wyrwać cię ze snu. Po dłuższej chwili otwierasz oczy i zauważasz stojącą przy oknie brunetkę. Izabela ze złożonymi na piersiach dłońmi spogląda na ciebie wzrokiem w stylu " co ty najlepszego zrobiłaś?". Dopiero teraz dostrzegasz, że leżysz na kanapie w salonie, gdyż zasnęłaś upojona alkoholem, ale nie w pokoju gościnnym. Ostrożnie podnosisz się do pozycji siedzącej i zsuwasz swoje stopy z miękkiej pościeli. Krzywisz się lekko, gdy kontaktują się one z zimną podłogą, ale już po chwili znajdują się w ciepłych i milutkich kapciach. Przeciągasz się leniwie i wstajesz, kierując się w stronę łazienki. Na twojej drodze staje jednak zirytowana twoim wczorajszym zachowaniem Kowalska. Wykonujesz zwód, mijając ją i zamykasz się na klucz w toalecie.Przez chwilę dobija się do twoich drzwi, ale ostatecznie rezygnuję. Zrzucasz z siebie ciepłą piżamę i wchodzisz do kabiny prysznicowej. Podśpiewując pod nosem ulubione piosenki, oblewasz ciało gorącą wodą, która przyjemnie cię parzy. Po rozprowadzeniu tropikalnego żelu na skórze, ponownie odkręcasz kurek z ciepłą wodą. Włosy myjesz swoim ulubionym szamponem i wycierasz mokre ciało, jednocześnie wpasowując w nie balsam. Niezauważalnie przemykasz do swojego tymczasowego pokoju, gdzie ubierasz się i malujesz. Po pysznym śniadaniu przygotowanym przez mamę twojej przyjaciółki znikasz do twojego lokum, skąd zabierasz torbę treningową i zatrzymujesz się w salonie, by połknąć aspirynę na ból głowy, który towarzyszy ci od rana. 

Opuszczasz mieszkanie rodziców Izy, wsiadając do zamówionej wcześniej przez ciebie taxi. Przez całą drogę zachwycasz się zaśnieżonym i udekorowanym świątecznymi ozdobami  krajobrazem Bełchatowa. Kochasz to miasto jeszcze bardziej niż Rzeszów. To właśnie tu wychowywałaś się przez 7 lat swojego dzieciństwa i to skąd pochodził twój ojciec, który zostawił cię, gdy miałaś kilka miesięcy. Skąd o tym wiesz? To proste. Po twoich błaganiach na temat twojego "tatusia", opowiedziała ci ciocia Krysia. Z rozmyśleń wyrywa cię ostre hamowanie kierowcy. Wręczasz mu pieniądze i szybkim krokiem ruszasz w kierunku wejścia na obiekt. Tak dawno tutaj nie byłaś, na ostatnim meczu zeszłej Orlen Ligi, w którym przegrałyście. Przekraczasz próg budynku i udajesz się do szatni. Musisz przyznać, że Skra ma tu teraz luksusy. 

Szybko zmieniasz swoją niebieską bluzę z Adidasa i czarne rurki na białą bokserkę i firmowe dresy klubowe. Z głośnym wydechem przekraczasz próg hali Energia i rozpoczynasz krótką rozgrzewkę. Stajesz w polu zagrywki, podbijając Mikasę z całej siły i wznosisz triumfalnie dłoń ku górze. Za każdym razem to właśnie siatkówka sprawia, że wszystko znika. Liczysz się tylko ty, boisko i piłka. Mała, zwykła, a tak cieszy. Nie masz pojęcia, że twoim poczynaniom od kilku minut przygląda się oparty nonszalancko o framugę drzwi Anderson. Tak właśnie On. Sam Matthew John Anderson. Żółto-niebieska Mikasa ląduję tuż przy białej linii, powodując u ciebie szeroki uśmiech. 

I na jego twarz wkrada się ten niesamowity uśmiech, który zwala cie z nóg. Po jakieś 10. zagrywce, klniesz cicho.Dziwisz się, kiedy po przeciwnej stronie boiska pojawia się Amerykanin. Przebija piłkę na twoją stronę, a ty odpowiadasz mu rewelacyjnym przyjęciem i zdobyciem punktu. Spocona i zmęczona decydujesz się opuścić parkiet. Zmierzasz w kierunku szatni, mając nadzieje, że Matt tego nie zauważy. On jednak to dostrzega i biegnie za tobą, by po chwili chwycić cię za ramię i zatrzymać. Niechętnie odwracasz głowę w jego stronę, napotykając się na te cholernie błękitne oczy.

-A jednak wciąż coś nas łączy.-stwierdza, spoglądając ci głęboko w oczy. 

-Co ty tu robisz?! Dlaczego znów pojawiasz się w moim życiu?!-krzyczysz w jego stronę.

-Gram tu jutro mecz. Spokojnie Aniu. Chcę ci coś wyjaśnić.-wypowiada ze stoickim spokojem.

-Ale nie zamierzam cię słuchać! Daj mi spokój.-próbujesz się wyrwać, ale on nie daje za wygraną.

-Wiem, że nadal mnie kochasz. Zaraz to sprawdzę.-Pochyla się nad twoją twarzą.

Chcesz go odepchnąć, ale kiedy jego usta lądując na twoich spragnionych wargach wymiękasz. Odwzajemniasz pocałunek. Wiesz, że nie powinnaś tego robić, ale to jest silniejsze. 

-Nigdy więcej tego nie rób!-wymierzasz mu siarczysty policzek.

Wyrywasz się z jego uścisku i z torbą na ramieniu wybiegasz z budynku. W pośpiechy zakładasz na koszulkę kurtkę i biegniesz ile sił w nogach, by znaleźć się jak najdalej od Niego. 




                                                    ~*~
Trzymajcie dwójkę tuż przed Sylwkiem, by każda z Was zdążyła ją przeczytać ;) Zepsuł mi się komputer,ale na szczęście mam 3 rozdział napisany na zapas :D To ostatni rozdział w tym roku, więc pragnę złożyć wam noworoczne życzenia ;3 Wielu emocji z naszymi chłopakami, spełnienia marzeń,wytrwałości w dążeniu do celu, dużo uśmiechu, miłości od rodziców i chłopaka oraz wszystkiego dobrego w 2015 roku :*
Pozdrawiam i do zobaczenia  :*
P.S: Proszę, jeśli chcecie być powiadamiani o nowościach to zapiszcie się do zakładki "Informowani", żeby mi się nikt nie zgubił ;)