Czwarty: Karol. Karol Kłos do usług!

Pamiętasz jak wasza znajomość się rozwijała. Na drugim spotkaniu w kawiarni rozmawialiście już jak przyjaciele, a nie jak ludzie, którzy znają się zaledwie od kilku dni. Wtedy też wymieniliście się numerami. Jeszcze tego samego dnia, kiedy kładłaś się spać dał o sobie znać twój smartphone. Uśmiechnęłaś się tylko pod nosem, gdy na wyświetlaczu ukazało się zdjęcie bruneta. Powitał cię tym ciepłym głosem i mimo 11 w nocy zaczął normalnie z tobą rozmawiać. Co jakiś czas wtrącałaś się, że już wystarczy, ale potem jakoś sama zapomniałaś o mijającym czasie. Rozmawialiście o wszystkim i jednocześnie o niczym. Coraz bardziej poznawaliście się. O 5 rano odłożyłaś swój telefon na półkę i przymknęłaś powieki. Śmiałaś się pod nosem z jego osoby. Jeszcze nigdy nie spotkałaś tak zwariowanego faceta jak on. Jeszcze żaden nie wytrzymał rozmowy z tobą dłużej niż 30 minut. Byłaś straszną gadułą, a Matt także się takim wydawał. Mimo trzech godzin snu bez problemu podniosłaś się z łóżka i poszłaś na trening. Pamiętasz jak zawsze wracaliście jego Nissanem, gdyż on kończył trening przed waszym przyjściem na halę i zwykle czekał na ciebie te dwie godzinki w pobliskiej kafejce internetowej lub spacerował po stolicy Podkarpacia. Później po jakimś miesiącu znajomości, gdy byliście już przyjaciółmi zaprosił cię na randkę, choć sam uważał, że to zwykłe spotkanie. Uwielbiałaś przebywać w jego towarzystwie. Czułaś się taka pełna pozytywnej energii, swobodnie i na luzie. Gdy wyszliście na balkon restauracji po raz pierwszy, gdy strzepywał śnieg z twojego ramienia poczułaś jego usta na swoich wargach. Całował tak ostrożnie, jakby bał się, że go odepchniesz. Po chwili jednak wdał w ten pocałunek więcej namiętności. Oderwałaś się od niego zawstydzona i z rumieńcem na twarzy weszłaś z powrotem do budynku. Przez najbliższy tydzień nie miałaś czasu na spotkania z nim. Ostre treningi przed najważniejszą imprezą, czyli Pucharem Polski. Wygrałaś i wtedy w szatni rozdzwonił się twój telefon. Matthew pogratulował cię z uśmiechem na twarzy i zaproponował spotkanie. Pod wpływem dobrego humoru i chwili zgodziłaś się. Dwa miesiące później, gdy nocowałaś u niego w mieszkaniu znaleźliście się w dość niezręcznej sytuacji. Podczas bitwy na poduszki upadłaś na podłogę, a siatkarz wprost na ciebie. Wasze twarze dzieliły milimetry,  po chwili Amerykanin skrócił ten dystans. Po raz drugi zasmakowałaś jego kuszących warg. Gdy się od ciebie oderwał spojrzał ci w oczy i z tym błyskiem w tych błękitnych tęczówkach wyszeptał czule:

-Lisicka kocham Cię.

Zamurowało cię. Twój najlepszy przyjaciel wyznał ci właśnie miłość. Po twoich policzkach spłynęło kilka łez, łez szczęścia. Anderson otarł je kciukiem i spoglądał na ciebie ze zdziwieniem. 

-Jeszcze nikt nie mówił mi tego w tak magiczny sposób jak ty.-wyjaśniłaś.-Ja chyba się zakochałam. -szepnęłaś niesłyszalnie, ale do jego ucha to dotarło. 

Później była już tylko przeprowadzka Matthew do twojego mieszkania. Bardzo ułatwiał ci życie i również płacił za dach na głową. Odwdzięczał ci się pysznymi obiadami i romantycznymi wieczorami z lampką wina czy też oglądaniem na kanapie filmów. Wszystko układało się tak wspaniale. Do czasu...

Pewnego dnia wrócił do domu w towarzystwie Paula i Ignaczaka, o których się podpierał. Spojrzałaś na nich z niepokojem. Po chwili zrozumiałaś co się stało. Matthew skręcił kostkę i czekała go 3 tygodniowa przerwa od treningów. Delikatnie ułożyłaś jego nogę na poduszce, znajdującej się na stole i podałaś lodu. Chciałaś go pocałować, ale wtedy on się odchylił. Nie wiedziałaś o co mu chodzi. Chwilę później zaczął się z tobą kłócić, by wyładować swoją złość z powodu kontuzji. Najbliższe tygodnie wyglądały dokładnie tak samo. Coraz częściej znikałaś po treningu do galerii, by odwlec powrót do domu. Nie chciałaś by po męczącym dniu Matthew wydzierał się na ciebie, tylko dla tego, bo biedaczek nie mógł grać. Doskonale go wiedziałaś i rozumiałaś co teraz przeżywał, ale zdecydowanie przesadzał. Gdy dzień przed jego treningiem wróciłaś do domu od razu skruszony  podszedł do ciebie i wręczył twoje ulubione kwiaty, czerwone róże, przepraszając ze smutkiem w oczach. Nie miałaś serca mu nie wybaczyć. Wasz związek znów był pełen miłych chwil i uśmiechu. 

Ze wspomnień wyrwał cię kelner. Uśmiechasz się do niego blado i podajesz pusty kubek. Nie chcesz już więcej rozpamiętywać, więc podnosisz się z wygodnego siedzenia i kierujesz w stronę wieszaka z twoją kurtką, kiedy nagle ktoś na ciebie wpada. Zagryzasz zęby, kiedy na swojej bokserce dostrzegasz ciemną plamę. Jeszcze tego ci brakowało! Nie dość, że spotkałaś się ze swoim byłym, to teraz jeszcze jakiś palant wylał na ciebie kawę. Unosisz swój wzrok i odchylasz głowę, gdyż osobnik stojący przed tobą jest naprawdę wysoki. Czyżby siatkarz? Blondyn posyła ci przepraszające spojrzenie i wyciąga z kieszeni paczkę chusteczek. 

-Boże! Przepraszam panią! Naprawdę nie chciałem! Nie zauważyłem pani! -przykłada dłonie do nosa i kręci głową. 

-Już dobrze. Nic się takiego nie stało.-posyłasz mu delikatny uśmiech.-Poradzę sobie.

Zaczynasz wycierać wielką plamę na twojej koszulce i spoglądasz ukradkiem na blondyna, który nadal stoi w tym samym miejscu. Po chwili jednak słucha cię i odnosi naczynie, by znaleźć się ponownie przy tobie. Pomaga ci ubrać kurtkę i czeka na ciebie przy drzwiach, kiedy płacisz za swoje zamówienie. Spoglądasz na niego zaskoczona, a on mówi:

-No co? Muszę pani chyba jakoś wynagrodzić ten wypadek. Jedziemy do mnie. 

-Proszę, tylko nie pani! Anna jestem.-wyciągasz dłoń w jego kierunku.

-Karol. Karol Kłos do usług!- odgarnia grzywkę ruchem głowy. 

-Zabawny jesteś wiesz?!-śmiejesz się głośno.- Wiedziałam, że skąd cię znam. Siatkarz PGE Skry Bełchatów i Mistrz Świata.-puszczasz mu oczko.

-O! No proszę! Ktoś tu się interesuje siatkówką.-odwzajemnia twój gest.

-Anna Lisicka, siatkarka DeveloPres Rzeszów.-uśmiechasz się do szeroko. 

Kiwa tylko głową i obejmuje cię ramieniem, prowadząc w stronę jego srebrnego BMV. Opadasz na fotel pasażera i przyglądasz się Karolowi jak zapina pasy, odpala silnik i rusza z parkingu. Między wami ani na chwilę nie zapada cisza, pomimo poznania się kilka minut wcześniej macie miliony tematów do rozmowy. Opierasz głowę i nawet nie zauważasz, kiedy po twoich policzkach zaczyna spływać słona ciecz. Kolejny siatkarz. Siatkarz, który przypomina ci postać Matta. Kłos zatrzymuje się przed dość sporym blokiem i otwiera ci drzwi. Kiedy widzi twój rozmazany makijaż pyta co się stało, a ty spuszczasz głowę. Przyciąga cię wtedy do siebie i przytula mocno, ale po chwili oznajmia, że nie będziesz marzła. Ruszacie w kierunku wejścia do budynku, by po chwili przemierzać pliki schodów. W końcu stajecie przed drzwiami mieszkania siatkarza i wchodzicie do środka. Natychmiast ściągasz z siebie ciepłą kurtkę i udajesz się do łazienki, gdzie każe ci iść blondyn. Wręcza ci swoją koszulkę oraz klubową bluzę i zamyka za sobą drzwi. Szybko pozbywasz się mokrej części garderoby i zamieniasz na suche ubrania. Wdychasz zapach perfum siatkarza i uśmiechasz się pod nosem, stwierdzając że są świetne. Kiedy pojawiasz się w małym salonie Karol siedzi już na kanapie i przegląda Facebooka w telefonie. Śmiejesz się głośno, czym wyrywasz siatkarza z czynności. Słyszałaś, że jest uzależniony od Facebooka, ale żeby aż tak? Blondyn wręcza ci kubek gorącej herbaty i zachęca cię do rozmowy, o tym co spowodowało twój płacz w jego samochodzie. Wzruszasz ramionami, bo co ci szkoda opowiedzieć. Tak, więc upijasz spory łyk napoju i zaczynasz opowiadać swoją historie w skrócie. 

-Ej! Mamy czas. Spokojnie i szczegółowo.- opiera się wygodnie rękami o kanapę. 

                                                             ~*~

No i macie nareszcie tego Karola, bo się tak upominałyście :D Piątka już napisana, zostaje mi jeszcze dwa dni pisania na zapas, a potem nie wiem jak będzie jak rozdziały napisane do przodu pójdą :P Być może będę dodawała rozdziały tak jak na Alice i Matthew, czyli w środy i piątki, ale nie jest to jeszcze pewne ;) W szóstce akcja nieco się rozkręci :3 Zapraszam do komentowania, gdyż wasza opinia jest dla mnie ważna <3 To od waz zależy jak często się będą ukazywać rozdziały, tym więcej komentarzy, tym szybciej nowy rozdział :) Pozdrawiam i do zobaczenia w sobotę lub niedzielę :* Trochę dłuższa przerwa będzie, ale to chyba nie zaszkodzi ;)